Θες να μάθεις ποιος είσαι; Χαλάρωσε τότε κι απόλαυσε τα λάθη σου.

 

Η ζωή μας όλη θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα μόνιμο τρέξιμο, μια διαρκής προσπάθεια να προλάβουμε κάτι, ένα εξουθενωτικό άγχος κολλημένο σαν πετσί επάνω μας, όλη μέρα, κάθε μέρα.

  Και όλα αυτά γιατί;   Γιατί μικραίνουμε τη ζωή μας; Γιατί λιγοστεύουμε τη χαρά; Γιατί γινόμαστε οι ίδιοι τροχοπέδη στη πορεία μας;

  Για τον έλεγχο. Ναι, για να έχουμε την ψευδαίσθηση πως ελέγχουμε τα πάντα. Πως μπορούμε να προλάβουμε τις εξελίξεις και να τις φέρουμε στα μέτρα μας, μειώνοντας τις πιθανότητες μιας αποτυχίας  ή μιας μη αρεστής εξέλιξης. Για να αποφύγουμε τα λάθη που πιθανόν να μας κοστίσουν ή να μειώσουν την αξία μας. Από τρόμο μην εκτεθούμε ή δείξουμε πτυχές του χαρακτήρα μας που ούτε οι ίδιοι θέλουμε να γνωρίζουμε.

  Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Να χανόμαστε. Να χάνουμε τη μοναδικότητα μας, να λειτουργούμε σαν ρομποτάκια, να γινόμαστε ένα με τη μάζα και να είμαστε «καθώς πρέπει». Ποιος αλήθεια έχει ορίσει αυτό το πρέπει; Γιατί απαραίτητα είναι και το σωστό; Που είναι η ψυχούλα σου μέσα σε όλο αυτό;

  Ακόμη κι αν καταπιέζεσαι φοβούμενος το πώς θα έδραττες στην όποια περίπτωση, πρώτα θα πρέπει να κατανοήσεις ποιος είσαι και γιατί είσαι όπως είσαι και μετά να το αποδεχθείς ή να το αλλάξεις.

 Σίγουρα, η πιο οδυνηρή βουτιά, είναι αυτή στην ψυχή σου. Αλλά έχει και τα καλά της. Μόλις τα γνωρίσεις αυτά θα γίνουν το κουράγιο σου και η δύναμή σου.

   Δεν είμαστε Θεοί, δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα. Ευτυχώς βέβαια, γιατί τότε θα έχανε τη μαγεία της η ζωή. Την ομορφιά του απρόσμενου, του αναπάντεχου, του εκπληκτικού.

  Δεν τρέχει τίποτα κι αν κάνουμε κάποιο λάθος. Δεν είναι αποτυχίες τα λάθη. Δεν είναι η καταστροφή μας. Το σχολείο μας είναι. Μαθαίνουμε από αυτά. Και εμάς και τον κόσμο γύρω μας.

  Αν θυμάσαι, τα μεγαλύτερα μαθήματα σαν παιδάκι τα πήρες κάνοντας λάθη. «Μη βάλεις Κωστάκη το χεράκι σου στη φωτιά θα καείς» Ε, μόνο όταν το έβαλες κατάλαβες ότι καίει.

  Δεν λέω δράσε λανθασμένα επίτηδες, λέω απλά γνώρισε τον εαυτό σου μέσα από την πιθανότητα του λάθους. Άσε τον ελεύθερο να δράσει. Οι πιθανότητες να απολαύσεις την έκβαση είναι περισσότερες.

  Θυμήσου μόνο πόσες φορές μετάνιωσες για ότι δεν είπες και δεν έκανες. Κάντο λοιπόν κι ας βγει και λάθος. Τουλάχιστον δεν θα έχεις απωθημένα να σου ρουφάνε τη ζωή. Θα κοιμάσαι πιο ήσυχα το βράδυ και θα ανακαλύψεις ικανότητες και δεξιότητες του εαυτού σου, που στα τόσα χρόνια καταπίεσης, κοντέψανε να εξαφανιστούν από την αδράνεια.

  Συνήθως αυτοί που οργανώνουν μια δεξίωση και έχουν τον έλεγχο της κάβας, των σερβιτόρων, των καλεσμένων, δεν είναι αυτοί που διασκεδάζουν σε αυτήν. Αυτό κάνεις κι εσύ στη ζωή σου. Προκειμένου να τα έχεις όλα υπό έλεγχο, ξέχασες να τη ζεις.

  Μην τρέμεις να κάνεις λάθος. Προχώρα κι ότι γίνει. Η δράση είναι καλύτερη από την αδράνεια. Ζήσε.