Ζωή με μέλι

Όλη σου η ζωή είναι εξετάσεις. Εξετάσεις στο σχολείο, εξετάσεις στο πανεπιστήμιο, εξετάσεις στις σχέσεις, ναι καλά διάβασες, κι εκεί ακόμη εξετάσεις δίνουμε, εξετάσεις για να βρούμε δουλειά, εξετάσεις στις παρέες, εξετάσεις παντού. Κάθε μέρα και μία δοκιμασία. Και γύρω μας άνθρωποι που δεν τους έχουμε επιλέξει. Συγγενείς κομπλεξικοί, γονείς   που μεταφέρουν τα δικά τους τραύματα, παιδαγωγοί που μισούν την δουλειά τους, λειτουργοί που μας αντιμετωπίζουν ως πορτοφόλι , ιδανικά που ξεπέφτουν όλο και πιο πολύ στα μάτια μας, συνάδελφοι προβληματικοί, αφεντικά ηγεμονικά.   Ευτυχώς όμως υπάρχουν και οι άλλοι, αυτοί που εμείς επιλέγουμε να βάλουμε στη ζωή μας. Οι σχέσεις μας, ο σύντροφός μας, οι φίλοι μας.   Εκεί μην κάνεις καμία έκπτωση. Εκεί επέλεξε ανθρώπους που θέλουν εσένα.   Μην γίνεις ποτέ αυτό που θα ήθελαν οι άλλοι να γίνεις. Όλη σου η ζωή ήταν ένας φούρνος ,που έψησε το καλούπι από το οποίο ξεπήδησες εσύ. Όσα ρούφηξες από τους άλλους, από δικές σου εμπειρίες, από σκληρ

  «Ε, άντρας είναι, ας πει και μια κουβέντα παραπάνω», «Παιδί είναι, δεν θα προσβληθώ από αυτά που λέει», «Καμιά φορά πίνει λίγο παραπάνω και κάνει φασαρίες», « Με χτυπάει καμιά φορά, αλλά άντρας μου   είναι, κάνω υπομονή», «Πολλές φορές ο προϊστάμενος μου με προσβάλλει, αλλά δε μιλάω», «Οι γονείς μου δε με ακούνε ποτέ, ακόμη θέλουν να καθορίζουν τη ζωή μου, τι να κάνω; Μεγάλοι άνθρωποι είναι», «Οι φίλοι μου με υποτιμούν καμιά φορά, κανείς όμως δεν είναι τέλειος, εγώ το αντέχω». Μήπως έχεις λίγο μπερδευτεί; Μήπως έχεις μπλέξει στο μυαλουδάκι σου την έννοια του «αντέχω» με την έννοια του «ανέχομαι»; Μήπως έχεις ωραιοποιήσει καταστάσεις εκμετάλλευσης, ανθρώπινου εξευτελισμού και κακοποίησης, δίνοντάς τους άλλη ονομασία   για να το καταπίνεις πιο εύκολα;   Αυτό ήταν το όνειρό σου σαν παιδί; Να γίνεις οσιομάρτυρας;   Όταν κλείνεις τα μάτια πως φαντάζεσαι τη ζωή σου; Με υποτίμηση, μώλωπες, φωνές και προσβολές; Μάλλον όχι. Έτσι όπως την φαντάζεσαι, έτσι και να την φτιάξεις. Στο

Αγχώνεσαι συχνά χωρίς λόγο. Θυμώνεις για καταστάσεις και συμπεριφορές, πριν καν αυτές συμβούν. Ματαιώνεσαι, απογοητεύεσαι πριν καν προσπαθήσεις. Φτιάχνεις σενάρια επιστημονικής φαντασίας με το μυαλό σου και συμπεριφέρεσαι με βάση αυτά, σαν να συμβαίνουν και στην πραγματικότητα. Θεωρείς πράγματα δεδομένα ως αρνητικά, ανθρώπους απλησίαστους, δουλειές ως όνειρα θερινής νυκτός, χωρίς καν να μπεις στον κόπο πρώτα να ρωτήσεις και μετά να απογοητευτείς ή να χαρείς αντίστοιχα.   Γιατί βρε πουλάκι μου; Φοβάσαι να ρήξεις τα μούτρα σου; Φοβάσαι να ακούσεις την απάντηση; Προτιμάς να είσαι προετοιμασμένος για τα χειρότερα; Που ακριβώς βοηθάει όλη αυτή η αρνητικούρα;   Δε σου πάει, κάνει κακό και στο δέρμα. Ποιος σου είπε ότι είσαι Θεός κι ότι ξέρεις όλες τις απαντήσεις;   Δώσε το περιθώριο στους ανθρώπους και στις καταστάσεις να εξελιχθούν, να σε καταπλήξουν. Άφησέ τους να σε οδηγήσουν σε απίθανα μέρη, που δεν τα έβαλε ως τώρα ο νους σου.   Λιώνεις, σβήνεις, χάνεσαι για τον άλλο κα