Ζωή με μέλι

  Μετανιώνεις, θυμώνεις, βρίζεις, κλαις, χτυπιέσαι. Ορκίζεσαι ότι ποτέ πια δε θα πιαστείς κορόιδο. Ποτέ πια δεν θα δώσεις τα πάντα στον λάθος άνθρωπο. Φωνάζει η ψυχούλα μέσα σου πως αδειάζει, πονάει και την πιάνει το παράπονο. Γιατί για άλλη μια φορά, εσύ ήσουν εκεί. Γεμάτος από όνειρα κι ελπίδες και πόνταρες σε ένα φίλο, σε μία σχέση, σε μια δουλειά, σε ένα όνειρο. Και πάλι προδόθηκες. Πάλι πληγώθηκες. Πάλι έμεινες στον άσσο. Μόνο εσύ έδωσες. Μόνο εσύ πόνεσες. Μόνο εσύ πόνταρες. Και τώρα τι; Μήπως φοβάσαι ότι φτώχυνες; Ότι άδειασες; Ότι δεν έχεις άλλο πια να δώσεις; Τίποτα από όλα αυτά δεν θα συμβεί. Μην ανησυχείς καθόλου. Όσο δίνεις τόσο θα έχεις σε αυτή την περίπτωση. Για σκέψου το λίγο καλύτερα. Αν δεν είχες περίσσευμα τι θα είχες δώσει; Πώς να δώσεις από αυτό που δεν έχεις; Αν δεν ήταν γεμάτη η ψυχή σου πως ακριβώς θα μπορούσε να δοθεί; Δες το σαν ευκαιρία να ξεφορτώσεις από το πλεόνασμα που σε βαραίνει. Όταν έχεις πολύ αγάπη, πολύ στοργή,

  Το πρωί σε βλέπω για πολύ λίγο. Βιάζεσαι να με ξυπνήσεις, να με ντύσεις , να με ταΐσεις για να με αφήσεις γρήγορα γρήγορα στον παιδικό.   Μάταια κλαίω , γκρινιάζω και απλώνω τα χεράκια μου προς εσένα. Ποτέ δεν έχεις χρόνο για μια αγκαλιά. Βιάζεσαι να πας στη δουλειά λες και θυμώνεις. Μη θυμώνεις μανούλα, προσπαθώ να είμαι καλό παιδάκι για να μ’ αγαπάς.   Το μεσημέρι έρχεσαι να με πάρεις ή στέλνεις τη γιαγιά. Θέλω να σου πω πως πέρασα. Να σου δείξω τι σου ζωγράφισα. Εσένα σκεφτόμουν μανούλα όλη μέρα. Σε παρακαλώ κοίτα τη ζωγραφιά μου. Προσπάθησα να σε κάνω τόσο όμορφη όσο είσαι. Μη με μαλώνεις. Θες να οδηγήσεις γρήγορα λες για να μαγειρέψεις και να έχουμε φαγητό να φάμε, γιατί ο μπαμπάς θα έρθει νηστικός από τη δουλειά και κουρασμένος. Μα μανούλα ένα λεπτό μόνο σου ζητάω. Πάλι δεν έχεις χρόνο για τις βλακείες μου λες.   Φτάνουμε στο σπίτι και πετάς τα παπούτσια και τρέχεις να μαζέψεις τα ρούχα και να βάλεις το φαγητό στη φωτιά. Τρέχω κι εγώ από πίσω να σε βοηθήσω, να παίξου

Αυτός που σε προσβάλει, αυτός που σε μειώνει, που καθημερινά σε πληγώνει, που σε ζηλεύει και σε περιφρονεί δεν είναι ο δυνατός. Αυτός που σε κακομεταχειρίζεται, αυτός που ξεσπάει με λύσσα επάνω σου το θυμό του δεν είναι ο κυρίαρχος της ζωής σου.  Αυτός που σε κάνει να νιώθεις μια σταλιά, που ότι κι αν πεις το κοροϊδεύει, αυτός που σε έκανε να νιώθεις αδύναμος, άβουλος και θλιβερός, δεν είναι ο αρχηγός σου. Αυτός που σε τρομοκρατεί, που σε γεμίζει αμφιβολίες, άγχος, στρες και πόνο δεν είναι πιο πάνω από εσένα.  Εσύ είσαι ο δυνατός που αντέχεις. Εσύ είσαι δυνατός που χαμογελάς. Εσύ είσαι ο δυνατός που επιβιώνεις. Εσύ είσαι ο δυνατός που με τόσες πληγές  προσπαθείς. Εσύ είσαι ο δυνατός που συγχωρείς.  Εσύ είσαι ο κυρίαρχος της ζωής σου και του κορμιού σου. Εσύ ο άρχων. Η αρχή και το τέλος σου. Εσύ επιτρέπεις, εσύ απαγορεύεις μέχρι που θες, πόσο σου αρέσει, τι ανέχεσαι.  Εσύ ορίζεις την ψυχή σου. Εσύ είσαι ο αρχηγός της πορείας σου. Εσύ την χαράζεις, εσύ την ακολουθείς, ε