Το καλό παιδί το έθαψα, μαζί με όσους το σκότωσαν
Η ζωή περνάει, χάνεται. Άνθρωποι έρχονται, άνθρωποι φεύγουν. Πρόσωπα που αγάπησες σε πλήγωσαν. Άλλοι πέρασαν και ξεχάστηκαν. Κι εσύ εκεί να προσπαθείς να είσαι πάντα το καλό παιδί. Αρχικά για τους γονείς σου. Να γίνεις το καλό παιδί για να σε αγαπάνε περισσότερο. Να υλοποιήσεις εσύ τα όνειρά τους και τα απωθημένα τους για να ακούσεις ένα μπράβο. Να βάλεις στην άκρη τα δικά σου θέλω και όνειρα για να γίνεις αποδεκτός. Λες και δεν έχεις εσύ ψυχή μέσα σου, μόνο κάτι σκοινιά μαριονέτας για να μπορούν να σε καθοδηγούν οι άλλοι. Λες κι η ζωή δεν είναι δική σου κι ο εαυτός σου θαρρείς και δεν ανήκει σε εσένα. Κι όσο λες ναι κι όσο σκύβεις το κεφάλι, διψασμένος για τη σιγουριά της αγκαλιάς τους, τόσο βγαίνει ο Χίτλερ από μέσα τους και τόσο περισσότερα ζητάνε. Μετά στο σχολείο. Να είσαι το καλό παιδί μην σε κακό χαρακτηρίσουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές , που λίγοι δυστυχώς από αυτούς αξίζουν τον τίτλο του εκπαιδευτικού και σου κόψουν βαθμούς, καθότι έχουν την εξου