Ζωή με μέλι

Μιλούν για τα ρούχα σου, για τη δουλειά σου, για την εμφάνισή σου, για το ύψος σου, για τις επιτυχίες σου στις σχέσεις, στην καριέρα σου, για τις γνώσεις σου, για τις γνωριμίες σου, για την κοινωνικότητα σου.  Μπορεί η ζωή να φέρθηκε με απλοχεριά σε εσένα και να βρέθηκες με περιουσία ή μια οικονομική άνεση που πολλοί θα ζήλευαν. Μπορεί να είσαι όμορφος, γλυκός, καλλιεργημένος. Ίσως να καταφέρνεις να κάνεις τα βλέμματα να γυρνούν.  Ίσως να είσαι μέσα σε όλα. Οι γνώσεις σου να σου επιτρέπουν να είσαι μέσα σε όλα.  Ακόμη όμως μπορεί με κόπο και θυσίες , που μόνο εσύ ξέρεις, να έχεις καταφέρει να κάνεις το σπίτι σου, την οικογένειά σου, τη δουλειά σου. Να έχεις στερηθεί πολλά για να πας ένα ταξίδι. Να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο.  Όποιος κι αν είναι ο λόγος για τον οποίο σε ζηλεύουν εσένα σε ενοχλεί.    Το βλέπεις στο βλέμμα κάποιων, στα πικρόχολα σχόλια τους . Στα ψου ψου ψου πίσω από την πλάτη σου. Πάντα θα βρουν κάτι πάνω σου να το σχολιάσουν, κάτι για να σε μειώσο

  Το παράπονο δεν σβήνει από το βλέμμα σου, και μια μικρή, καινούρια γραμμούλα έχει κάνει την εμφάνισή της στο πρόσωπό σου από τον πόνο. Δε σ’ αγαπάει κανένας εσένα. Όλοι σου φέρονται με υποτίμηση. Κανείς δε σε εκτίμησε ποτέ. Δεν θυμάσαι να άκουσες γλυκιά κουβέντα που να την εννοούν. Νιώθεις μόνος ακόμη κι όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε κόσμο.   Η μοναξιά έχει γίνει δεύτερη φύση σου και ρούχο που σου σφίγγει το λαιμό. Θες να το βγάλεις να το πετάξεις , να το σκίσεις σε χίλια κομμάτια. Διψάς να αγαπηθείς, να ρίξεις άγκυρα σε μια ζεστή αγκαλιά, να χαμογελάσεις με σιγουριά και να νιώσεις πως για κάποιον είσαι ολόκληρος ο κόσμος.   Ωραία είναι όλα αυτά, μαγικά και πανέμορφα, αλλά για να γίνει αυτό μήπως ξεχνάς κάτι άλλο βασικό που είναι προϋπόθεση;   Πως απαιτείς από τους άλλους να σ’ αγαπήσουν όταν εσύ δεν αγαπάς τον ίδιο σου τον εαυτό;   Δεν καταλαβαίνεις πως αυτό που νιώθεις για σένα αυτό εκπέμπεις και στους άλλους;   Όταν εσύ ο ίδιος υποτιμάς τον εαυτό σου, δ