Ζωή με μέλι

Κακίες, αδικίες, εξευτελισμοί, ζήλιες, υποβιβασμοί, φτώχεια, αδιαφορία, φόνοι, βιασμοί, ληστείες, προστριβές, διαλυμένες οικογένειες, άγχος, μοναξιά, φόβος, ανασφάλεια. Δεν ακούς κάτι άλλο γύρω σου να συμβαίνει, σε μεγαλύτερο βαθμό. Κι όλο αγχώνεσαι, κι όλο πέφτεις, κι όλα γύρω σου μίζερα, κι όλα φαντάζουν ανούσια κι ανώφελα.   Λες «γιατί να προσπαθήσω;», «το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο» , «καλό δε θα δω ποτέ από κανένα», «όλα είναι μαύρα».   Θλιβερές σκέψεις χωρίς βάση, μα με μεγάλη επίδραση στη ζωή μας.   Όπως σκέπτεσαι δρας. Δηλαδή, όπως ακριβώς έχεις ζωγραφίσει τον πίνακα της ζωής σου, αυτή την εικόνα θα δεις κι έξω από το παράθυρό σου. Ότι προσδοκούμε το έλκουμε. Με έναν υπέροχα μοναδικό τρόπο, καταφέρνουμε όλοι μας, την μιζέρια που κουβαλάμε μέσα μας, την ανασφάλεια και τις φοβίες να τις φέρνουμε και στο περιβάλλον μας, ώστε αλληλεπιδρώντας με αυτό, τελικά να επιβεβαιωνόμαστε.   Η μάθηση είναι εικόνες. Ότι ξέρουμε για τον κόσμο γύρω μας, το ξέρουμε μέσα από τις εικόνε

Γοητεύεσαι. Επενδύεις όνειρα, ενέργεια κι ελπίδες. Στη δουλειά, σε καριέρα, στην οικογένεια, σε φίλους, σε σχέσεις.     Βάζεις σε θρόνους ανθρώπους και καταστάσεις και προσαρμόζεις τη ζωή σου γύρω από τα θέλω και τις ανάγκες τους, ώστε να αποδείξεις όλα όσα επιθυμείς και νιώθεις.   Αφήνεις τον εαυτό σου στην άκρη, του λες «θα τα πούμε μετά εμείς» και το μετά δεν έρχεται ποτέ.   Πιστεύεις ότι αντέχεις εσύ, είσαι πιο δυνατός, μπορείς να θυσιάσεις και κάτι παραπάνω. Αξίζει, σκέφτεσαι, τον κόπο. Τι σημασία έχει λίγος χρόνος από τη ζωή σου παραπάνω για κάτι / κάποιον που θαυμάζεις; Τι σημασία έχει να θυσιάσεις και λίγη ενέργεια ακόμη; Που είναι το κακό να δώσεις όλο σου το είναι ; Ποιος ζει χωρίς όνειρα; Κι έτσι αφού έχεις πεισθεί   ότι κάνεις το σωστό, ακολουθείς το μονοπάτι που διάλεξες, χωρίς να μετανιώνεις αρχικά, για τα σκοτάδια, τα ξερόκλαδα   που συναντάς, τα εμπόδια και τις κακουχίες. Λες εγώ θα το παλέψω.   Και κάπου εκεί κουράζεσαι, τελειώνει η υπομονή, αδειάζεις