Αν μου γκρεμίσεις το θαυμαστικό !, θα γίνει τελεία και παύλα . _
Γοητεύεσαι. Επενδύεις όνειρα, ενέργεια κι ελπίδες. Στη
δουλειά, σε καριέρα, στην οικογένεια, σε φίλους, σε σχέσεις.
Βάζεις σε θρόνους
ανθρώπους και καταστάσεις και προσαρμόζεις τη ζωή σου γύρω από τα θέλω και τις
ανάγκες τους, ώστε να αποδείξεις όλα όσα επιθυμείς και νιώθεις.
Αφήνεις τον εαυτό σου
στην άκρη, του λες «θα τα πούμε μετά εμείς» και το μετά δεν έρχεται ποτέ.
Πιστεύεις ότι
αντέχεις εσύ, είσαι πιο δυνατός, μπορείς να θυσιάσεις και κάτι παραπάνω. Αξίζει,
σκέφτεσαι, τον κόπο. Τι σημασία έχει λίγος χρόνος από τη ζωή σου παραπάνω για
κάτι / κάποιον που θαυμάζεις; Τι σημασία έχει να θυσιάσεις και λίγη ενέργεια ακόμη;
Που είναι το κακό να δώσεις όλο σου το είναι ; Ποιος ζει χωρίς όνειρα; Κι έτσι
αφού έχεις πεισθεί ότι κάνεις το σωστό,
ακολουθείς το μονοπάτι που διάλεξες, χωρίς να μετανιώνεις αρχικά, για τα
σκοτάδια, τα ξερόκλαδα που συναντάς, τα
εμπόδια και τις κακουχίες. Λες εγώ θα το παλέψω.
Και κάπου εκεί
κουράζεσαι, τελειώνει η υπομονή, αδειάζεις, ζητάς ανατροφοδότηση από το αντικείμενο του
πόθου σου. Ζητάς την επιβράβευση στη δουλειά σου, μια αύξηση βρε αδερφέ. Ζητάς
να είσαι η προτεραιότητα των φίλων σου όπως είναι αυτοί για σένα. Ζητάς να σε
αγαπά ο σύντροφός σου και να σου αποδεικνύει κάθε μέρα πως καλά κάνεις και τον
θαυμάζεις.
Θέλεις η οικογένεια
σου να εκτιμά αυτά που κάνεις και που και που να σου λένε και καμιά καλή
κουβέντα, μιας κι έχεις γίνει το μουλάρι, για να φορτωθείς τα βάρη όλων.
Αρχίζεις να ζητάς
επιστροφές, τα δανεικά.
Και τότε έρχεται η
στιγμή που γίνεσαι ο κακός. Γιατί ζητάς και να πάρεις. Ζητάς και κάτι για την
πάρτη σου. Λες «ρε παιδιά κι εγώ ψυχούλα έχω». «Δώστε και σε μένα κάτι» .
Παύεις να δίνεις άνευ όρων, ζητάς λόγους για να συνεχίσεις. Απαιτείς αποδείξεις
και εχέγγυα . Ζητάς να σου δείξουν πως καλώς τους τοποθέτησες σε θρόνο, άξιζαν
τη θέση που τους έδωσες. Με τα λίγα, ζητάς να τους κρατήσεις ψηλά. Να σου
δώσουν λόγους να το κάνεις. Το παραμελημένο σου «εγώ», για να μην ουρλιάξει ,
ζητά πράξεις και λόγια.
Και τότε πέφτεις, και
τότε σε παίρνει από κάτω, και τότε γίνεσαι χίλια κομμάτια καθώς σπας. Σου λένε ας
μην έκανες ότι έκανες, σου λένε ότι όσα έκανες δεν φτάνουν.
Κι εσύ πάλι στο
μηδέν.
Αμ δε, νομίζεις πως
είσαι στο μηδέν. Στην αφετηρία είσαι. Κάτσε να ακούσεις και τον πυροβολισμό για
να αρχίσεις να τρέχεις.
Δεν έγινε και τίποτα.
Όλα μαθήματα ζωής είναι. Αν δεν κάνουμε λάθη δεν θα μάθουμε. Επένδυσες σε
κουτσό γάιδαρο στον ιππόδρομο, και κάτι τρέχει στα γύφτικα.
Δως τους μια και
γκρέμισε τους από το θρόνο που εσύ τους έβαλες. Αν έπαψαν να σου δίνουν λόγους
να τους θαυμάζεις, αν δεν σου δίνουν την προσοχή που αξίζεις, αν δεν σου
επιτρέπουν να εξελιχθείς και να φτάσεις τους στόχους σου, αν σου σβήνουν το
χαμόγελο, αν σε ποδοπατάνε, αν δε σε σέβονται, αν δεν σε εκτιμούν, «από εδώ
πάνε κι οι άλλοι».
Τι είχαμε, τι χάσαμε.
Βάλε τα όλα φωτιά και ξαναγεννήσου από τις στάχτες σου. Η ζωή δεν τελειώνει σε
μια απογοήτευση. Το αντίθετο μάλιστα. Εκεί αρχίζει από την αρχή.
Πάμε για άλλα για
καλύτερα.
Ότι δεν μπορείς να
γκρεμίσεις, φτιάξτο από την αρχή. Βάλε
όρια και όρους απαράβατα. Μην αφήσεις ξανά την πάρτη σου στην άκρη, γιατί το
αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Να ξυπνάς μια μέρα και να αρχίζεις να ζητάς και τότε
όλοι να κάνουν πως πέφτουν από τα σύννεφα. «Μα καλά έχουν και τα θύματα απαιτήσεις;»
Ρε πάμε καλά; Φτιάξε
τη ζωή σου όπως την ονειρεύτηκες. Δώσε στους άλλους λόγους να σε θαυμάζουν.
Πάτα γερά στα πόδια σου και για μία φορά, βάλε ψηλά εσένα.
Κάνε χώρο στη ζωή σου
για καινούρια πράγματα και καταστάσεις που θα σου δίνουν λόγους να ανυπομονείς
να σηκωθείς από το κρεβάτι σου το πρωί.
Αν σου γκρεμίσουν το
θαυμαστικό, εσύ βάλε τελεία και παύλα.
