Πριν σε κατασπαράξει το τέρας του "θυμού", αντιμετώπισέ το

 «Θυμώνω πολύ» «Έχω συνεχώς νεύρα» «Νομίζω κάποιες στιγμές ότι θα τα σπάσω όλα» «Τρώγομαι με τα ρούχα μου».

 Πραγματικά τώρα πάντα φταίνε  οι άλλοι; Μήπως μερίδιο ευθύνης έχουμε κι εμείς;

 Ο θυμός είναι ένα ισχυρό συναίσθημα. Ένα από αυτά τα συναισθήματα που γράφουν στο DNA μας και τα ανασύρουμε κάθε φορά που θέλουμε να αντιδράσουμε ή να αλληλεπιδράσουμε με ένα εξωτερικό ή εσωτερικό ερέθισμα. Είναι ένα συναίσθημα όπως η λύπη, η χαρά, η αγάπη, ο φόβος. Είναι κι αυτός μέρος της ανθρώπινης φύσης μας.

 Συνήθως ο θυμός με τον πόνο αλληλοεπηρεάζονται, ο ένας φέρνει τον άλλο και πάλι από την αρχή.

 Δεν είναι απλό σαν συναίσθημα, επηρεάζει το σώμα μας, νιώθουμε την ύπαρξή του στο στήθος μας, επηρεάζει την κρίση μας,   βλέπουμε γύρω μας εχθρούς ή ανθρώπους που ματαιώνουν τους στόχους μας. Πονάει αυτό το συναίσθημα. Όταν νιώθεις ότι ξεπερνούν τα όρια σου, όταν νιώθεις ότι ματαιώνεσαι, προσβάλλεσαι, θίγεσαι , στην ουσία πονάς, ο πόνος φέρνει αυτή την αντίδραση, κι ο θυμός τον πόνο, τη θλίψη, την οργή αλλά και την ηττοπάθεια.

 Εκείνη τη στιγμή μπορεί να νιώθεις δυνατός, ότι αυτή η κατάσταση σου δίνει δύναμη να δράσεις. Το μόνο όμως που κάνει είναι να σου καταναλώνει πολύ ενέργεια και να σου γεννά εικόνες στις οποίες μεταδίδεις αυτό τον πόνο, κάνεις κακό, ζητάς εκδίκηση.

 Καλή η φόρα που παίρνεις, αλλά σε κάνει ευτυχισμένο, σου λύνει το πρόβλημα; Μάλλον σε θολώνει και δε βλέπεις τα πάντα καθαρά.

 Σίγουρα ο θυμός είναι ένα καμπανάκι που σου χτυπάει η ψυχούλα σου για να σου πει ότι κάτι δεν πάει καλά, από κάπου έρχεται η απειλή. Είναι καλό το ότι το νιώθεις, μην κλείσεις τα μάτια σου. Άλλωστε «Το να κρατάς το θυμό μέσα σου είναι σαν να αρπάζεις ένα καυτό κάρβουνο με την πρόθεση να το πετάξεις σε κάποιον άλλο. Αλλά τελικά εσύ είσαι αυτός που καίγεται. Βούδας»

 Αντιμετώπισε το θεριό πριν σε κατασπαράξει.

Αρχικά κατανόησε το λόγο για τον οποίο είσαι θυμωμένος, τι είναι αυτό που σε προκαλεί, ποια ανάγκη σου δεν καλύπτεται, ποια όρια σου έχουν ξεπεραστεί, φταίει πραγματικά κάποιος άλλος, είναι όντως τόσο σπουδαίος ο λόγος;

 Μήπως οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν τι έχει σημασία για σένα και εσύ απλά θεωρείς ότι είναι υποχρέωσή τους;

 Μήπως έχεις τα στάνταρ σου και αυτά θέλεις να τα ακολουθούν πιστά οι άλλοι; Μόνο που εδώ θα σε κακοκαρδίσω γιατί ο καθένας έχει τα δικά του στάνταρ και δεν είναι όλοι πρόθυμοι να τα απαρνηθούν για να ακολουθήσουν τα δικά σου.  

 Ρώτα βρε πουλάκι μου την καρδούλα σου να σου απαντήσει αν όντως αυτός που έχεις απέναντί σου, και θες να του φας το λαρύγγι , πραγματικά θέλει να σου κάνει κακό. Μήπως φέρεται με διαφορετική λογική από τη δική σου;

 Συγχώρησε, όχι για τους άλλους αλλά για σένα. Κάνε αυτό το πολύτιμο δώρο στον εαυτό σου. Είναι δύσκολο να βάλεις στην άκρη τον εγωισμό σου και το θυμό που σου προκαλούν κάποια πράγματα , όμως αν τα καταφέρεις τότε θα είσαι ελεύθερος.

«Εκείνος που σε θυμώνει σε κατακτά»

  Αναλογίσου αν αυτό που σου προκάλεσε το θυμό είναι μια πραγματική αιτία, ή μια παράλογη δική σου προσδοκία  .

 Τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε ή και όπως μας συμφέρουν.

 Γυρίζεις από τη δουλειά κουρασμένος, το αφεντικό στα έχωσε πάλι χωρίς λόγο, αύξηση δεν το βλέπεις να παίρνεις. Το μόνο που θες είναι να φας ένα πιάτο φαγητό, να κάνεις ένα μπάνιο και να χαλαρώσεις μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να καεί ο εγκέφαλός σου και να μην σκέφτεται άλλο. Εκείνη τη ριμάδα τη στιγμή ορμάνε επάνω σου τα πιτσιρίκια για να παίξετε κι αυτή η «τρελή» η γυναίκα σου τώρα θυμήθηκε να σου πει για ένα γάμο στον οποίο πρέπει να παραβρεθείτε την Κυριακή. Ε, μα πάνε καλά όλοι τους;

 Τώρα στ’ αλήθεια θες να μου πεις ότι φταίνε αυτοί που δε σε καταλαβαίνουν; Σοβαρά τώρα; Μήπως φταίει το άλογο κι εσύ θέλεις να χτυπήσεις το σαμάρι;

 Κανονίζετε με μια φίλη σου να βρεθείτε και τελευταία στιγμή στο ακυρώνει. Αν την είχες μπροστά σου θα της έβγαζες το μαλλί τρίχα τρίχα.   Θες να μου πεις ότι είχε όντως κακή πρόθεση, δε σ’ αγαπάει και ήθελε να σε κάνει να περάσεις άσχημα;

 Πάρε βαθιές ανάσες. Γέμισε την κοιλίτσα αέρα από τη μύτη και άδειασε σιγά σιγά από το στόμα.

 Θα μου πεις δε σε θυμώνουν μόνο αυτά. Ωραία. Είπαμε, καλό συναίσθημα ο θυμός, ειδικά όταν έχει πραγματικά κι όχι πλασματικά αίτια. Δίνει ορμή, ώθηση και δύναμη να αντιδράσεις στον επερχόμενο κίνδυνο. Αρκεί να υπάρχει κίνδυνος.

 Μην φτάσουμε να κάνουμε τους ανθρώπους γύρω μας δυστυχισμένους χωρίς πραγματικό λόγο, μόνο επειδή μας το επιτρέπουν.

 Βλέπεις πουλί μου, ο θυμός γεννιέται στην ψυχή μας όταν αυτή αρχίζει να έχει κενά αγάπης. Θυμώνει εύκολα όποιος νιώθει ότι δεν αγαπήθηκε πολύ. Κι αυτό έχει τις ρίζες του σε πιο παλιές μνήμες, σε παιδικά ίσως βιώματα, ενδεχομένως και σε κάποια τραύματα.

 Πριν σε κατασπαράξει το τέρας του θυμού, αντιμετώπισε το. Τι στο καλό; Σκεπτόμενα όντα είμαστε. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να εξελιχθεί.