Πόσα δεν πειράζει θα ψιθυρίσεις, ενώ όλο σου το είναι ουρλιάζει πως πειράζει και μάλιστα πολύ;

 Έλα μωρέ, δεν πειράζει που σε έδιωξαν από τη δουλειά. Σιγά, μήπως ο μόνος άνεργος θα είσαι ή ο τελευταίος; Αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα. Τώρα αν εσύ είχες ποντάρει τη ζωή σου σε αυτή τη δουλειά, το μέλλον σου, την ευημερία της οικογένειάς σου, το χρόνο σου, τα χρόνια σου και το 1000% των δυνατοτήτων σου…. Δεν πειράζει.

Δεν πειράζει αν σε προσβάλλουν, αν σε μειώνουν οι γύρω σου, εσύ ξέρεις ότι σ’ αγαπάνε κατά βάθος , μόνο που θέλουν να νιώσουν λίγο πιο σπουδαίοι εις βάρος σου. Πειράζει; Δεν πειράζει. Αφού τους αγαπάς εσύ και φοβάσαι μην τους χάσεις , θα πεις «Δεν πειράζει».

 Ο σύντροφος της ζωής σου σε απατά; Μήπως σου φέρεται βίαια; Ίσως να ζει εις βάρος σου. Ακόμη μπορεί και να σε προσβάλει. Δεν πειράζει μωρέ, όλοι τα κάνουν αυτά, κανείς δεν είναι τέλειος. Κλείνεις τα μάτια, λες δεν πειράζει και πνίγεις όλα τα «ως εδώ» που σου γδέρνουν την ψυχή , από φόβο μην και ταράξεις δήθεν ισορροπίες ή από τον τρόμο της μοναξιάς. Λες και μέσα σε μία τέτοια σχέση δεν είσαι μόνος σου. Αλλά είπαμε, «δεν πειράζει».

 Μήπως για όλους είσαι το καλό παιδί, η λύση ανάγκης, ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο άνθρωπος για όλες τις δουλειές; ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ.

 Μήπως στο σπίτι σου, στην οικογένειά σου, σου έχουν φορτώσει όλες τις ευθύνες και σου τη λένε κι από πάνω αν δεν καταφέρνεις πάντα να κάνεις μαγικά για να τους ευχαριστήσεις; Δεν πειράζει.

 Μήπως τα παιδιά σου δε σε σέβονται;  Δεν εκτιμούν τους κόπους σου; Δεν κατανοούν την κούραση σου;  Παιδιά είναι δεν πειράζει.

 Μήπως κάθε μέρα πρέπει να φοράς τη μάσκα του ευγενικού, του όμορφου, του χαρούμενου για είναι καλά οι γύρω σου, χωρίς φυσικά κανείς να νοιάζεται για το πώς πραγματικά νιώθεις; Τώρα έμαθες να ψιθυρίζεις «δεν πειράζει».

 Έλα όμως που πειράζει και μάλιστα πολύ. Όλα μέσα σου ουρλιάζουν κι εσύ μούγκα. Πειράζει. Πειράζει φριχτά. Πονάει και σε καταστρέφει. Σε γερνάει πριν την ώρα σου. Σε αλλοιώνει. Σε μεταμορφώνει σε κάτι που δεν είσαι. Δεν είσαι εσύ αυτό. Σε πνίγει. Δε ζεις με τα «δεν πειράζει», προσποιείσαι ότι ζεις.

 Διεκδίκησε τη ζωή και τα θέλω σου. Τον σεβασμό που σου αξίζει. Τα δικαιώματά σου στο τέλος τέλος.

 Η ζωή που σου χαρίστηκε, δόθηκε σε εσένα, με τον  όρο να την ζήσεις. Όχι να την χαρίσεις ή να την θυσιάσεις .

 Είναι υπέροχο να βοηθάς, να συγχωρείς και είσαι καλός άνθρωπος. Όσο και όπου πρέπει όμως. Όσο το νιώθεις χωρίς να καταπιέζεσαι. Όσο αυτό κάνει την ζωή σου πιο όμορφη κι όχι  πιο συμβατική.

 Πέταξε μακριά τους φόβους και την αυτό-λύπηση. Άλλωστε άνθρωπος που κουβαλάει τέτοιο σταυρό, μόνο αδύναμος δεν είναι.

 Σκέψου για πρώτη φορά εσένα κι όταν κάτι σε πειράζει πες το. Άλλαξέ το . Διώξτο.

 Μην σε τρομάζει  η αναστάτωση που θα προκαλέσεις . Μην φοβάσαι να ταράξεις τα νερά. Τι χειρότερο μπορεί να γίνει από τη δυστυχία που ζεις τώρα.;

 Μήπως ήρθε η ώρα να σε σεβαστούν και να σου φέρονται όπως σου αξίζει; Μήπως ήρθε η στιγμή να δείξεις ποιος πραγματικά είσαι;

 Πειράζει!!! Πειράζει πολύ.