Αναρτήσεις

Αν δεν σου αρέσει εκεί που είσαι, κουνήσου δεν είσαι δέντρο

Εικόνα
Δε σου αρέσει η δουλεία σου. Σε ενοχλεί η οικογένειά σου. Ο σύντροφός σου δε σου δίνει όσα εσύ ονειρεύτηκες. Τους φίλους σου δεν τους εμπιστεύεσαι εδώ και καιρό. Είναι εκεί για να λέμε ότι έχουμε παρέα. Δε νοιώθεις ότι χωράς στα παπούτσια σου. Μοιάζουν ξένα. Μικρότερο το νούμερο και σε πληγώνει. Ώρες ώρες νοιώθεις ολομόναχος. Η καθημερινότητα γίνεται δυσβάσταχτη. Όλα φαντάζουν μάταια. Τίποτα δεν αγγίζει τα θέλω σου. Τίποτα δεν ομορφαίνει τον κόσμο σου. Δεν βρίσκεις λόγους να σηκωθείς από το κρεββάτι το πρωί. Και βουλιάζεις. Και χάνεσαι. Και βαρυγκωμάς. Έτσι θα είναι η ζωή μου; Αυτό θα ναι από δω και πέρα;  Και τι κάνεις εσύ για όλα αυτά; Άσε τους άλλους. Εσύ και μόνο εσύ τι κάνεις; Κανέναν δεν μπορείς να αλλάξεις. Μόνο τον εαυτό σου. Κουνήσου. Ξύπνα. Μετακινήσου. Άλλαξε ότι μπορείς. Βελτίωσε τη ζωή σου. Γιατί μένεις στατικός; Δεν είσαι δέντρο. Αν θέλεις να βρεις άλλη δουλειά στείλε βιογραφικά. Κάνε επιμορφωτικά σεμινάρια. Διεκδίκησε κάτι παραπάνω. Αν δεν τα καταφέρεις θα ξέρεις ότι πρ

Αν θέλω, μπορώ. Τι κι αν φοβάμαι;

Εικόνα
Ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά. Χτίζεις παλάτια, ερωτεύεσαι, ξεπερνάς, προσπερνάς, χαμογελάς, κατακτάς. Σπουδάζεις , εμπιστεύεσαι , ταξιδεύεις, χωρίζεις, ζεις, επαναστατείς, διεκδικείς, δικαιώνεσαι. Επιτυγχάνεις όλους τους στόχους σου. Ζεις ευτυχισμένος. Για μερικά δευτερόλεπτα τα θέλω σου πήραν σώμα, οστά, σάρκα και ψυχή. Βάφτηκαν με έντονα χρώματα. Αυτά του πάθους. Του ίδιου πάθους με το οποίο τα ποθείς. Για λίγα δευτερόλεπτα μόνο.  Κράτησε τόσο όσο άφησες τον εαυτό σου να απολαύσει το όνειρο. Μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Μετά έσκυψες πάλι το κεφάλι και σου έβαλες φρένο. Μην ποθείς. Μην επιθυμείς. Μην ονειρεύεσαι. Τίποτα δεν μπορείς να επιτύχεις. Έτσι λες ξανά και ξανά στον εαυτό σου. Το ίδιο μαστίγωμα κάθε φορά που τολμάς να επιθυμείς. Μείνε στη γη και μην τολμήσεις να θελήσεις να πετάξεις. Μείνε στάσιμος κι ας φτερουγίζει η καρδιά αναζητώντας το δρόμο της. Στυλώνεις τα πόδια με δύναμη στη γη, μην και κάνουν ένα βήμα. Κι όλο αυτό από φόβο. Δε σ’ αφήσαν ίσως ποτέ

Αν θες να δεις αλλαγές, άλλαξε εσένα. Δεν μπορείς να αλλάξεις κανέναν άλλον γύρω σου

Εικόνα
   Προσπαθείς, θυμώνεις, νευριάζεις, εξηγείς, απαιτείς, μουτρώνεις, πληγώνεσαι, παλεύεις, πεισμώνεις, μηχανεύεσαι, συζητάς, κλαις, πληγώνεσαι ξανά, απελπίζεσαι, στεναχωριέσαι, πέφτεις .   Χίλιους τρόπους έχεις δοκιμάσει να αλλάξεις τους φίλους σου, τους γονείς σου, τον σύντροφό σου. Κάθε μέρα και μία ακόμη χαμένη μάχη. Και πάλι μαζεύεις τα κομμάτια σου, σηκώνεσαι, σφίγγεις τις γροθιές και ξανά ρίχνεσαι στη μάχη με όσες δυνάμεις κατάφερες να σου μείνουν. Όλες οι προσπάθειές σου όμως βρίσκουν τοίχο.   Και ανασυντάσσεσαι. Και το συζητάς. Ζητάς γνώμες, συμβουλές και βοήθεια. Παλεύεις με νύχια και με δόντια, λες και όλη σου η ζωή κρέμεται από την αλλαγή του άλλου.   «Αν σταματήσει να βλέπει τα πράγματα έτσι θα είναι καλύτερα», «Αν δεν αντιδρά έτσι θα είμαι ευτυχισμένος» «Αν σταματήσει να κάνει αυτό, η ζωή μου θα αλλάξει» «Το έχω πει τόσες φορές, γιατί δεν καταλαβαίνει να το αλλάξει;», «Αν θα έκανε αυτό, όλα θα ήταν καλύτερα»   Και περνάνε οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια και εσύ εκεί

Αν θέλεις να εκδικηθείς, άφησέ τους να λουστούν τις επιλογές τους

Εικόνα
  Σε πόνεσαν, σε πίκραναν, σε γονάτισαν. Κομμάτιασαν τα όνειρά σου. Σε εκμεταλλεύτηκαν. Πήραν όσα είχες να τους δώσεις και τελικά έμεινες μόνος στο περιθώριο. Σε εγκατέλειψαν μόνο και αβοήθητο. Δεν κράτησαν ποτέ τις υποσχέσεις τους. Δεν ήταν ειλικρινείς απέναντί σου. Γέμισαν το μυαλό σου σκιές και ανασφάλεια. Γέλασαν με τον πόνο σου και χλεύασαν τον καημό σου. Γίνανε οι ίδιοι άνθρωποι που αγάπησες, τροχοπέδη στην εξέλιξή σου. Συνωμότησαν πίσω από την πλάτη σου και ευχήθηκαν την καταστροφή σου. Δεν σεβάστηκαν ποτέ τα δώρα ψυχής που τους χάρισες, παρά απαίτησαν και την τελευταία σταγόνα από το αίμα σου.   Απογοητεύτηκες, έκλαψες, θύμωσες και τώρα ζητάς εκδίκηση.   Μόνο αποτέλεσμα όλου αυτού είναι να συνεχίζεις να μαυρίζεις το μυαλό και την ψυχή σου, για χάρη των ανθρώπων που απέδειξαν περίτρανα, ότι δεν άξιζαν να είναι στη ζωή σου.   Θέλεις να τους πονέσεις όσο σε πόνεσαν, χωρίς να καταλαβαίνεις ότι έτσι γίνεστε ίδιοι και συνεχίζεις να τους δίνεις αξία. Συνεχίζεις να σπα

Δε χάνεις ποτέ. Ή κερδίζεις, ή μαθαίνεις

Εικόνα
Πόσα «έχασα» έχεις ξεστομίσει στη ζωή σου; ‘Έχασα χρόνο. Έχασα τον εαυτό μου. Έχασα τα νιάτα μου. Έχασα τα χρήματα μου. Έχασα το τρένο της ζωής. Έχασα το μυαλό μου. Έχασα την ευκαιρία. Έχασα την πίστη μου.   Ή το άλλο το πιο πετυχημένο: «Έχασα τα καλύτερα μου χρόνια» .Έχασα, έχασα, έχασα.   Τίποτα δεν χάνεται ποτέ. Επένδυση είναι όλα. Και ο χρόνος, και η σκέψη, και η εύνοια μας και τα χρήματα και ότι άλλο διαθέτουμε στο παιχνίδι της ζωής μας. Γι’ αυτό υπάρχουν. Για να ποντάρουμε με αυτά στη ζωή. Για να ποντάρουμε στην ευτυχία, στο όνειρο, σε αυτό που ποθεί η ψυχούλα μας.   Κάποιες φορές το ποντάρισμα μας φέρνει κέρδος. Ένα υπέροχο άνθρωπο που θα ανταποκριθεί στις προσδοκίες μας. Ένα καλό φίλο στήριγμα, για το υπόλοιπο της ζωής μας. Μια καριέρα για την οποία είμαστε περήφανοι. Μια οικογένεια λιμάνι.     Κάποιες άλλες φορές όμως το ποντάρισμα δεν φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα . Τότε είναι που αρχίζει το παράπονο, τα «γιατί», η απογοήτευση, ο πόνος και το αίσθη