Αν θέλω, μπορώ. Τι κι αν φοβάμαι;
Ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά. Χτίζεις παλάτια, ερωτεύεσαι, ξεπερνάς, προσπερνάς, χαμογελάς, κατακτάς. Σπουδάζεις , εμπιστεύεσαι , ταξιδεύεις, χωρίζεις, ζεις, επαναστατείς, διεκδικείς, δικαιώνεσαι. Επιτυγχάνεις όλους τους στόχους σου. Ζεις ευτυχισμένος. Για μερικά δευτερόλεπτα τα θέλω σου πήραν σώμα, οστά, σάρκα και ψυχή. Βάφτηκαν με έντονα χρώματα. Αυτά του πάθους. Του ίδιου πάθους με το οποίο τα ποθείς. Για λίγα δευτερόλεπτα μόνο.
Κράτησε τόσο όσο άφησες τον εαυτό σου να απολαύσει το όνειρο. Μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Μετά έσκυψες πάλι το κεφάλι και σου έβαλες φρένο. Μην ποθείς.
Μην επιθυμείς. Μην ονειρεύεσαι. Τίποτα δεν μπορείς να επιτύχεις. Έτσι λες ξανά και ξανά στον εαυτό σου. Το ίδιο μαστίγωμα κάθε φορά που τολμάς να επιθυμείς. Μείνε στη γη και μην τολμήσεις να θελήσεις να πετάξεις. Μείνε στάσιμος κι ας φτερουγίζει η καρδιά αναζητώντας το δρόμο της. Στυλώνεις τα πόδια με δύναμη στη γη, μην και κάνουν ένα βήμα. Κι όλο αυτό από φόβο. Δε σ’ αφήσαν ίσως ποτέ να καταλάβεις πόσα μπορείς να πετύχεις. Δεν θέλησες ίσως κι εσύ να δείξεις τι αξίζεις μήπως και σε απορρίψουν. Δεν τόλμησες ίσως ποτέ να προσπαθήσεις μήπως και δεν τα καταφέρεις. Για δικό τους όφελος μπορεί να σε μείωσαν. Άλλων μειονεκτήματα ίσως τα οικειοποιήθηκες. Πίστεψες στο λίγο τους. Αποδέχτηκες χωρίς να κρίνεις. Φοβήθηκες να εξελιχθείς. Προτίμησες τη ασφάλεια στη σκιά. Δε ζήλεψες αρκετά το φως. Έβαλες την ψυχούλα σου σε νάρθηκα.Και αφήνουμε τη ζωή να περνάει από μπροστά μας. Και ζούμε συμβατικά. Άχρωμα και άοσμα από φόβο μήπως και αποτύχουμε. Μήπως όμως αυτό από μόνο του είναι μια αποτυχία; Μήπως δεν ζεις; Μήπως δεν έχει καμία σημασία η Ιθάκη αλλά μόνο το ταξίδι; Μήπως να βγάλεις τις αλυσίδες και να μυρίσεις τον αέρα της ελευθερίας; Τι αξία έχει η ζωή αν δε ζεις; Τι αξία έχει η όλη μας η ύπαρξη χωρίς όνειρα; Ο φόβος και μόνο αυτός δε σε αφήνει από το θέλω να πας στο μπορώ. Ο φόβος της αποτυχίας, της έκθεσης, της απόρριψης, της αλλαγής, της αντίδρασης στα κακώς κείμενα. Ο φόβος του να αναπνεύσεις το οξυγόνο της ελευθερίας μην και σε ζαλίσει, ο φόβος του να πάρεις ότι δικαιούσαι μήπως και ξεφύγεις από τη σιγουριά του όχλου.
Ξεσκέπασε την ομορφιά σου, ας τη να λάμψει στον ήλιο. Λούσου με τις αχτίδες σου και χόρεψε στο ρυθμό των ονείρων σου. Ζήσε, αγάπα, τόλμα και χαμογέλα. Δεύτερη ζωή δεν έχει. Κι αν στην πορεία σκοντάψεις κι αν κάποιοι χαθούν κι αν τα βρεις σκούρα, θα ξέρεις πως ζεις. Θα ξέρεις τι αξίζει. Ακολούθησε το αστέρι σου. Μην αφήνεις το φόβο να σου ψαλιδίζει τα φτερά. Αντιμετώπισε τον. Ένα βήμα τη φορά και σε λίγο χωρίς να το καταλάβεις τα πόδια σου θα βγάλουν φτερά και θα τρέχεις. Η ζωή σου σου ανήκει. Φρόντισε να τη ζήσεις όπως αγαπάς. Κάνε τα θέλω σου μπορώ γιατί στ’ αλήθεια μπορείς. Κατά βάθος το ξέρεις κι εσύ. Η ζωή είναι πολλή μικρή για να τη ζεις χωρίς όνειρα και πολλή μεγάλη για να τη ζεις μες το φόβο.
