Αν θες να δεις αλλαγές, άλλαξε εσένα. Δεν μπορείς να αλλάξεις κανέναν άλλον γύρω σου

 


 Προσπαθείς, θυμώνεις, νευριάζεις, εξηγείς, απαιτείς, μουτρώνεις, πληγώνεσαι, παλεύεις, πεισμώνεις, μηχανεύεσαι, συζητάς, κλαις, πληγώνεσαι ξανά, απελπίζεσαι, στεναχωριέσαι, πέφτεις .

 Χίλιους τρόπους έχεις δοκιμάσει να αλλάξεις τους φίλους σου, τους γονείς σου, τον σύντροφό σου. Κάθε μέρα και μία ακόμη χαμένη μάχη. Και πάλι μαζεύεις τα κομμάτια σου, σηκώνεσαι, σφίγγεις τις γροθιές και ξανά ρίχνεσαι στη μάχη με όσες δυνάμεις κατάφερες να σου μείνουν. Όλες οι προσπάθειές σου όμως βρίσκουν τοίχο.

 Και ανασυντάσσεσαι. Και το συζητάς. Ζητάς γνώμες, συμβουλές και βοήθεια. Παλεύεις με νύχια και με δόντια, λες και όλη σου η ζωή κρέμεται από την αλλαγή του άλλου.

 «Αν σταματήσει να βλέπει τα πράγματα έτσι θα είναι καλύτερα», «Αν δεν αντιδρά έτσι θα είμαι ευτυχισμένος» «Αν σταματήσει να κάνει αυτό, η ζωή μου θα αλλάξει» «Το έχω πει τόσες φορές, γιατί δεν καταλαβαίνει να το αλλάξει;», «Αν θα έκανε αυτό, όλα θα ήταν καλύτερα»

 Και περνάνε οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια και εσύ εκεί. Με το μαράζι να περιμένεις να δεις την αλλαγή. Και το μόνο που θα δεις, βάζοντας έναν καθρέφτη απέναντί σου, θα είναι εσένα να τρέχεις γύρω από τον εαυτό σου. Αν κοιτάξεις το σώμα σου, θα το βρεις γεμάτο πληγές τις οποίες ανοίγεις μόνος σου σε αυτή την προσπάθεια. Η φυλακή στην οποία νιώθεις εγκλωβισμένος, έχει το κλειδί πάνω στην πόρτα.

 Δεν είναι εγωιστικό να νομίζεις πως είσαι Θεός και να πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις τους άλλους; Δεν είναι άδικο για σένα να ποντάρεις τη ζωή σου σε κάποιου άλλου την αλλαγή; Μήπως ήρθε η ώρα να παραδεχτούμε ότι αν δεν το αποφασίσουμε οι ίδιοι να αλλάξουμε κανένας δεν μπορεί να μας αλλάξει;

 Μόνο τον εαυτό μας μπορούμε και πρέπει να αλλάξουμε.

 Αν κάτι μας ενοχλεί στους άλλους είτε το αποδεχόμαστε ως στοιχείο του χαρακτήρα του, είτε αποφασίζουμε ότι δεν μας κάνει κι αλλάζουμε ρότα.

 Αν θέλουμε να ευτυχίσουμε ποντάρουμε στον εαυτό μας. Στηριζόμαστε πάνω μας και παίρνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί.

 Μαθαίνουμε να αγαπάμε τους ανθρώπους όπως ακριβώς θέλουμε να μας αγαπήσουν κι αυτοί. Έτσι όπως ακριβώς είμαστε. Αυτή είναι και η μαγεία της ζωής. Κανένας δε μοιάζει με κανέναν. Όλοι έχουμε τη μοναδικότητά μας, με ότι συνεπάγεται αυτό. Όλοι έχουμε κάτι σπουδαίο να δώσουμε.

 Κανέναν άλλον όμως δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε. Ακόμη κι αν τα καταφέρουμε θα είναι της στιγμής. Δε θα ναι ποτέ αληθινό. Οπότε πριν ποντάρουμε τη ζωή μας στην αλλαγή κάποιου, καλύτερα πρώτα να δούμε πως και πόσο μπορούμε εμείς να αποδεχτούμε την αλήθεια του και κατά πόσο αυτή μας ταιριάζει.

 Αν αποφασίσεις να αλλάξεις κάτι στη ζωή σου, ξεκίνα με εσένα.


Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το καλό παιδί το έθαψα, μαζί με όσους το σκότωσαν

Σε ένα κόσμο λάθος μείνε εσύ ο σωστός. Αυτό θα πει επανάσταση

Μην περιμένεις από άλλους, να κάνουν θαύματα για σένα, γίνε εσύ το θαύμα σου