Πονάω άρα ζω
Η ζωή πολλές φορές
είναι δύσκολη. Η καθημερινότητα σου κουραστική. Οι άνθρωποι γύρω σου, πολλές φορές,
μη συνεννοήσιμοι. Η δουλειά σου, σπάνια
καλύπτει τους στόχους σου. Οι γύρω σου
δεν προσπαθούν σε καταλαβαίνουν τις περισσότερες φορές.
Τα όνειρα που είχες
δύσκολα γίνονται πραγματικότητα. Οι άνθρωποι στους οποίους έχεις επενδύσει, σου
βγαίνουν κουτσοί γάιδαροι σε ιπποδρομίες. Πληγώνεσαι. Βιώνεις σημαντικές απώλειες.
Χάνεις κομμάτια της ψυχής σου. Δίνεις χωρίς να παίρνεις όσα ποθείς.
Μέρες ατελείωτες, όλα
μοιάζουν μάταια. Το χαμόγελο δίνει τη θέση του στη θλίψη. Οι ρυτίδες αυλακώνουν
το πρόσωπο σαν χάρτης από τα ταξίδια της ζωής σου.
Ο πόνος παίρνει τα σκήπτρα
και βασιλεύει τυραννικά.
Απογοήτευση,
δυσαρέσκεια, απελπισία, μιζέρια, παραίτηση.
Κι όλο σκέφτεσαι πως
όλα είναι μάταια. Κι όλο το μυαλό θυμώνει που πονάς. Κι όλο ένα «γιατί»
ουρλιάζει μέσα σου. Κι εσύ εκεί. Μούγκα μέχρι να σκάσεις. Να γλύφεις τις πληγές
και να γκρινιάζεις για όσα κακά σε βρήκαν. Για όσα αν είχαν γίνει αλλιώς εσύ θα είχες
κατακτήσει τον κόσμο.
Γιατί πάντα φταίνε «οι
άλλοι» ή «οι καταστάσεις» για την εξέλιξη της ζωής σου, λες κι εσύ είσαι ένα
πιόνι στη σκακιέρα αυτής, άβουλο, άψυχο και χωρίς ευθύνες.
Η ζωή που δεν έζησες
σε στοιχειώνει, σε κυνηγάει, σε γεμίζει εφιάλτες.
Τα όσα φοβήθηκες να
πεις σου καίνε τα χείλη, σε ματώνουν.
Τα χαλάσματα στα
όποια έφτασες σου κόβουν την ανάσα. Απελπίζεσαι.
Λυγμός έγινε η φωνή σου. Παράπονο το βλέμμα σου. Παραίτηση
στην ψυχή σου.
Πονάς. Πονάς πολύ.
Πονάς βαθιά.
Όμως πονάς. Το
νιώθεις. Σε κάθε κύτταρο, σε κάθε κομμάτι, από άκρη σε άκρη του κορμιού σου.
Μα πονάει μόνο όποιος
είναι ζωντανός. Πονάει μόνο όποιος έχει για να χάσει. Πονάει όποιος έχει για να
δώσει. Πονάει μόνο όποιος έχει όλες τις αισθήσεις του. Πονάει μόνο όποιος έχει
ψυχή. Πονάει μόνο αυτός που έχει οντότητα. Μόνο αυτός που νιώθει. Πονάει μόνο αυτός
που αντιλαμβάνεται.
Πονάς άρα ζεις.
Είσαι πολύ τυχερός
που μπορείς ακόμη να πονέσεις. Η πληγή με τον καιρό γιατρεύεται. Το τραύμα με
την κατάλληλη θεραπεία θα γιάνει. Ότι νεκρώνει μόνο δεν επανέρχεται ποτέ.
Αν πόνεσες, αν πονάς
ακόμη, να λες «δόξα το Θεό», που είσαι ζωντανός και να θυμάσαι πως αυτά που
ζεις είναι πολύ λιγότερα από αυτά που μπορείς να αντέξεις.
Μόνο ζήσε. Δεύτερη
ζωή δεν έχει.
